بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
خیلی دوست داشتم حرفامو بهتون بگم و تنها چیزی که به فکرم می رسید این بود که براتون نامه بنویسم.
از اینکه ساده و معمولی مینویسم و خط خوبی ندارم، عذر خواهی میکنم.
اول از همه خودم رو معرفی می کنم.
******* هستم، هفده سالمه و تو مشهد زندگی میکنم.
چند وقتیه که چند تا سوال فکرمو مشغول کرده. البته فکر می کنم که سوال های من خیلی پیش پاافتاده باشه و نباید از شما بپرسم و اینکه نباید با چنین سوال های بی ارزشی وقت شما رو بگیرم. اما با این وجود سوال هامو براتون می نویسم که اگر وقت داشتین و تونستین برام جوابش رو بفرستین.
یکی از سوال هایی که دارم اینه که تلویزیون ما خیلی باز شده و داره شبیه به تلویزیون های غربی میشه. من (البته با عقل ناقصم) هر چی فکر می کنم، نمی تونم دلیل این مطلب رو بفهمم...
دومین سوالمم اینه که من وقتی میرم به مراسمای مختلف برای عزاداری یا مولودی، تنها فرقی که توش میبینم اینه که اولی توش به سینه میزنن ولی دومی توش دست. یعنی اگه نوار صوتی رو گوش بدم خیلی موقع ها فرق عزاداری رو با مولودی نمیفهمم.
و اینکه من جدیدا که فیلم بعضی از عزاداری هارو میبینم بیشتر – از لحاظ تیپ و قیافه - شبیه به یه کنسرت غربی هستند تا عزاداری !!
می خواستم بدونم مشکل از کجاست؟
با اینکه هنوز یه عالمه سوال دیگه دارم، اما چون جدس می زنم که به علت بی ارزشی سوالام به اونا پاسخ داده نمیشه، تا همینجا نگهشون می دارم.
و آخرین و مهم ترین حرف و خواسته ی من اینه که دعا کنید تا ****** بشم ...
شما رو به خدا قسم میدم که حداقل برای این یکی منو قابل بدونین.
مطمئنا که با دعا نکردنتون نشون میدین که ********** هم بی ارزشه ...
